مخابره با دست يا مخابره صحرايي به علت نياز انسان به انتقال پيام و خبر به دوردست ها كه صدا نمي رسد با حركت دست ها در حال سكوت و خاموشي در روزگاران گذشته و از قديم بين صحرا نشينان و مردمي كه در كوه و جنگل زندگي مي كرده اند ، معمول بوده و هم اكنون نيز افراد به طور طبيعي هنگام نياز و در جايي كه امكانات مدرن مخابراتي وجود ندارد از دست ها براي خبر رساني استفاده مي كنند .

اين فن بين شكارچيان نيز براي اين كه شكارها رم نكنند و بتوانند شكار را محاصره كنند ، مرسوم بوده است .

در گروه پیشاهنگان ، استفاده از اين علائم ضمن ايجاد شور و نشاط و تقويت دقت و هماهنگي ميان اعضاي گروه ها و رسد ، موجب اعجاب و تحسين ناظران خواهد شد .

آن ها تعجب خواهند كرد كه چگونه اعضا بدون سر و صدا در يك جا جمع مي شوند و حركات صف جمع را انجام مي دهند و يا گاهي پراكنده شده و زماني به سرعت دايره زده و يا به صف مي ايستند .